dedim ki;
- Özür dilerim. Bir daha yapmayacağım. Affet beni.
dedi ki;
- Bu ilk değildi ve son da olmayacak. Eminim.
....
Bir insanın sizle ilgili beklentilerindedir aslında ne olduğunuz, kim olduğunuz.
İsterseniz değiştirebilirsiniz. İyileşebilir, iyileştirebilirsiniz.
Bakarsınız, gün gelir özürünüz de kabul olur, o hayal kırıklığı yarattığınız, umutsuz vicdanı bile düzeltebilirsiniz, iyilik ve güzellikle.
Peki ya siz, kendiniz...
Kendinizi affedebilir misiniz?
Yaptığınızdan duyduğunuz pişmanlık sizi kurtarır mı? Yok eder mi içinizdeki utanma duygusunu?
Önce kendinden korkmalı insan. Çünkü zayıftır ve kendini affettiğini bile unutur. O yüzden allah korkusunu bile unutur.
Unutma, affetme...
Seni daha iyi yapacak şey, hatalarını affedecek kadar zayıf olmamak.
Senin iyi olman için gereken gücü ve çabayı sağlayacak tek şey o.
Acımak, hele kendine acımak, en güçsüz şey bu hayatta.
Başını dik, pişmanlıklarını aklında tut.
Keşke demek değil korkulacak olan,
O keşkeden, iyi ki olanı bulup çıkarmak şu hayatta aslolan.
O yüzden önce kendinden utan ve kork.
