22 Temmuz 2014 Salı

Beni Unutma

Zaman geldiğinde hep gittim ben. Arkama baktığımı da hiç hatırlamam. Çünkü karar verdiysem gitmeye, artık geride kalacak olan benden değildir. Ben oraya ait değilimdir.

Gideceğim yerde beni bekleyenler var. Ne olduğunun bir önemi yok. Yeni olması gerek şart değil ancak yeter şart. Mutluluk içinse gerek ve yeter şarttır.

Zamanı geldiğinde hep gittim ben. Kaygılarımın önüne,gitmekle geçebildim hep ben. Kaybetmek, unutulmak, başaramamak, dönmek, sevmemek... Hepsini giderek öğrendim.

Kaybettiğim zamanı öğrenerek kazanacağımı,

Doğru veya yanlış, yaptığımdan eminsem unutulmayacağımı,

Başarısızlığın bu hayata dahil olduğunu,

Dönmenin geride kalmak olduğunu,

Umudun bir adımla bir nefes arası olduğunu...

Biliyorum ki giderek azalıyor zaman. 

Gidersem, beni unutma.



20 Temmuz 2014 Pazar

Soruyorum...

Her şey zamana dahil.
Günler, haftalar, yıllar...
İnsanlar, olaylar, acılar, mutluluklar...
Şafak vakti, gün batımı, öğle vakti, gece yarısı...
Var olan her şey bir zamana ait.
Tümüne anlam katan ise içinde olan insanlar ve yerler.
İyi ya da kötü.

Öyleyse soruyorum;

İnsanları mı özlüyoruz, yoksa günleri mi?